12 april 2017 - Page - White Pocket - Kanab



Na een heel lekker ontbijt vertrekken we richting White Pocket.

We zijn nu met 8 auto's onderweg, onze 6 en de 2 Dodge Durangos die we gisteren opgehaald hebben. De twee jongsten van de bende, Tomas en Nathan rijden met deze wagens.
Straks, als we zien dat het te zanderig wordt zetten we onze 6 wagens aan de kant en rijden met de 2 echte 4x4's verder.

Nog vóór we aan het echte werk beginnen, deelt Nadia alweer koekjes uit. Sabine wrijft zich al in de handen bij het zien van zoveel lekkers en Mieke smeedt snode plannen hoe ze het moet aanpakken om ze ineens allemaal soldaat te maken...


We waren in 2012 voor het eerst in White Pocket. Daarvoor deden we toen beroep op de fotograaf/gids Terry Alderman (die vorig jaar overleed) omdat de route er naartoe bestaat uit een wirwar van dirt roads van diep zand. We zouden het toen nooit geriskeerd hebben om met onze eigen huurwagen door deze zandwegen te rijden. White Pocket - april 2012
We hebben ondertussen al heel wat meer ervaring in deze regio en de weg vinden mag geen probleem vormen. Met onze eigen huurwagens zou het echter ook nu weer onmogelijk zijn om door dat diepe zand te rijden. Ze hebben wel voldoende clearance, maar geen enkele van de 6 is een 4x4.
Eens we zien dat het zand te diep begint te worden zetten we de huurauto's dus aan de kant en stappen allemaal in de Dodges. Die zijn geschikt voor 8 personen per wagen, geen probleem dus om naar White Pocket te rijden.
Overal gaat het vlot, maar de weg er naartoe is ook de makkelijkste, die gaat namelijk hoofdzakelijk in dalende lijn. Nergens moeten de wagens dan ook echt werken. Afwachten wat dit straks wordt als we terugrijden.

Maar eerst is het genieten van zoveel kleurrijke schoonheid (nadat we eerst nog de lunch genomen hebben).
We moeten wel op tijd vertrekken want Jan en Els hebben voor vanavond een verrassing gepland. En zoals dit meestal het geval is met verrassingen weten we dus niet wat we mogen verwachten.
We spreken af dat we ten laatste om 16u wegrijden van White Pocket.


Hier zijn geen wandelpaden en we spreken dan ook af dat iedereen gewoon rondloopt en de mooiste plekjes op de gevoelige plaat vastlegt.

Hier is duidelijk te zien dat White Pocket voor een deel bestaat uit zogenaamde "brain rocks". Het woord zegt het zelf, ze lijken inderdaad op hersenen.


Daartussen fel gekleurde rode en oranjekleurige gesteentes in de meest bizarre vormen.









Het is goed te zien dat dit landschap gevormd werd door tienduizenden jaren erosie door regen en, vooral, wind.






Leen wandelend over de brain rocks.



Prachtige 'Wave-achtige' lijnen.









































De aanwezigheid van Leen geeft een beter beeld van de grootte van de rotsstructuren.










Hoi, Sabine!









De fijne rotsen zijn bijzonder kwetsbaar en breken heel snel af. We kijken dan ook altijd goed uit waar we onze voeten plaatsen en/of ons gaan neerzetten.




Tomas genietend van de bizarre maar o zo mooie omgeving.



Vader en zoon "aan het werk".



Het is op deze 12e april behoorlijk warm en Sabine, Jolien en Nathan zoeken dan ook even de schaduw op.







Soms moet met al eens toeren uithalen om de juiste invalshoek te vinden...


Dat is het resultaat.




Sabine als een echte diva op de catwalk.









Het loont ook de moeite om de achterkant van White Pocket te verkennen, want ook daar zijn bijzonder mooie rotsstructuren en kleuren te vinden.

















Iets na 16u vertrekken we hier opnieuw. Ook de terugweg verloopt voorspoedig, al moet er nu wel bijna constant in 4x4 gereden worden om niet vast te rijden in het zand. Gelukkig kwijten Nathan en Tomas zich keurig van hun taak en zetten ons heelhuids af bij de andere 6 huurwagens.


Ik ben afgesproken dat we de 2 Dodges mogen achterlaten bij het begin van de House Rock Valley Road en ze niet speciaal terug naar Page moeten brengen. Dat scheelt ons toch al snel een paar uur.


Om 20u worden we dan verwacht in het Sego restaurant van het Canyons Boutique Hotel. Sabine en Leen zijn nog druk aan het overleggen wat die verrassing nu wel zou kunnen zijn. En zoals dat gaat in een digitale wereld, doen ze dat gewoon via een chat...



Els en Jan hebben voor iedereen....maar alles is te zien en horen in onderstaande video's.





Het was een bijzonder leuke avond waarbij iedereen dus een steen kreeg en een titel van een bepaald soort krak. Zo hadden we bvb de krak van de droge humor (Herbert), de krak van de glimlach (Peter), enz...

Maar de ganse groep had nóg iets in petto...





Hieruit blijkt nog maar eens met welke fantastische groep we deze reis aan het beleven zijn!


Het weer: wolkeloze lucht bij 20-25°C

Overnachting in Canyons Boutique Hotel
Aantal gereden km: 285

Geen opmerkingen:

Een reactie posten