08 april 2017 - Blanding-The Citadel-Valley of the Gods-Mexican Hat




Voor House on Fire is het nu nog te vroeg (ideaal moment in deze periode is rond 11u30) en daarom rijden we ineens door naar de Butler Wash Ruins Overlook. Hier zien we vrij goed bewaarde rotswoningen.






Vervolgens gaan we in het Kane Gulch Ranger Station onze permit betalen om via de Cigarette Springs Road naar The Citadel te rijden.

The Citadel staat al enkele jaren op ons verlanglijstje, maar we konden deze hike nog nooit doen omdat er altijd te veel sneeuw lag. We komen hier immers altijd in de winter en/of het voorjaar en dan moeten we met dergelijke winterse omstandigheden nu eenmaal rekening houden.


Deze keer liggen zowel de Cigarette Springs Road als de trail naar The Citadel er perfect bij, behalve het laatste stuk dan waar omwille van de vele rotsen heel wat navigatiewerk aan te pas komt om de auto's zonder schade naar het eindpunt te leiden.

Hier wordt Peter de goede kant opgestuurd door Filip. Jan houdt een oogje in het zeil en Herbert twijfelt of hij al dan niet gaat filmen...


De volgende in het rijtje is Jean-Paul.



De hike naar The Citadel is helemaal niet moeilijk, maar op het einde zijn er toch een paar stukken die niet bepaald geschikt zijn voor mensen met hoogtevrees. Tomas bekoopt de inspanningen van gisteren (in combinatie met de medicatie die hij 2 dagen geleden kreeg) en besluit om in de auto te blijven. Jammer, want ook hij heeft The Citadel nog nooit gezien.



Na zowat anderhalf uur komen we bij het uitzichtpunt vanwaar we dit voormalige fort heel goed kunnen zien. Het is dan ook te begrijpen dat destijds voor deze plaats gekozen werd, er is immers slechts 1 smalle toegang. Aan alle andere kanten zijn het enkel loodrechte rotsen.


Ingrid en Leen nemen de groep op sleeptouw.


De laatste meters voor Mieke



Het is wat zoeken om de juiste, lees veiligste, weg te vinden, maar iedereen komt heelhuids bij The Citadel. Dit werd zo'n 800 jaar geleden gebouwd door de Anasazi indianen.

Ingrid bij The Citadel




Er staat hier een bijna stormachtige wind en iedereen zoekt een beetje beschutting om de lunch te nemen.

Peter zoekt een geschikt plekje en wacht op Mieke...


...maar die is net door het venster van één van de kamers aan het piepen...


Ingrid, Jean-Paul, Leen en Mieke.


Herbert en Nadia


De ganse familie, Sabine, Jolien, Nathan en Filip.


Het laatste stuk tot bij de eigenlijke kamers van The Citadel is bijzonder steil en de afdaling is dan ook altijd nog wat moeilijker dan de klim.



Mieke heeft gisteren op de terugweg van Druid Arch een afdalings"techniek" toegepast en ook hier blijkt deze de veiligste te zijn, gewoon op het achterwerk naar beneden.
Ik heb ook nog wat last van de ziektekiemen en probeer mijn hoofd zo veel mogelijk te beschermen tegen de wind.


Op de terugweg...



We zien in de wash nog een van de Seven Kiva's. Maar deze hike zal voor een volgende keer zijn.





Van hieruit rijden we naar het zuiden en nemen de afslag naar Muley Point vanwaar we een fantastisch uitzicht hebben over de omgeving, helemaal tot bij Monument Valley. Ook hier echter een stormachtige wind en dreigende wolken.

Jean-Paul en Ingrid houden elkaar vast om niet in de dieperik geblazen te worden.


Innige omhelzing, niet enkel uit liefde, maar ook tegen de wind.


Ik toon aan Filip en Peter waar we in april 2013 reden, over de Johns Canyon Road (zie onze blog 04 april 2013).


Rechtsonder op de foto zien we de Johns Canyon Road kronkelen.


Goosenecks met de San Juan River in de diepte.


 Mijn liefste met de skyline van Monument Valley.


En nog snel eens met een meer flashy T-shirt...


Skyline van Monument Valley


Ons wagenpark. Het is ons een raadsel waar die rode linten voor dienen.


Eén van de mooiste, korte, wegen die men hier kan rijden, is de Moki Dugway, een onverharde weg van zo'n 5 km. Over deze korte afstand dalen we, via een aantal haarspeldbochten, liefst 335 meter.
Het uitzicht is er bijzonder mooi, vooral dan bij het naar beneden rijden. Zie hiervoor ook onze blogs van april 2013 en december 2013.
Op een kruispunt zien we voor het eerst dergelijk verkeersbord. We zouden er de komende dagen nog heel wat zien met deze kleine sticker opgekleefd.


Eens we beneden zijn, nemen we de afslag naar Valley of the Gods, zowat een mini versie van Monument Valley. Er is geen toegang te betalen en men ziet er ook bijna geen toeristen, helemaal iets anders dus dan Monument Valley, waar we morgen naartoe gaan.






Op de achtergrond de skyline van "grote broer" Monument Valley.



We maken nog een ommetje langs de rots waaraan Mexican Hat zijn naam te danken heeft.



Als laatste voor vandaag rijden we nog eens door tot bij Forrest Gump Point waar we de skyline van Monument Valley fotograferen bij een dreigende lucht.



Behind the scenes, Tomas aan het werk...


...en het resultaat mag er zijn...


Op de terugweg naar Mexican Hat krijgen we nog een bijzonder mooie wolkenlucht voorgeschoteld.



Achter Mexican Hat geeft de ondergaande zon nog wat extra kleur aan het prachtige Raplee Ridge.



We sluiten de avond af in, hoe kan het ook anders in Mexican Hat, The Swinging Steak. We waren hier voor het laatst in april 2013 en toen hadden we een bijzonder aangenaam én lang gesprek met de eigenaar, Jaydee. Jammer genoeg is hij nu niet aanwezig, maar het eten smaakt evenzeer.







Het weer: wolken en zon, stormachtige wind (15-20°C)

Overnachting in San Juan Inn
Aantal gereden km: 250

2 opmerkingen:

  1. <3 >-Wat was dat alweer een schitterende dag. Zo fijn om alles opnieuw te beleven! Thanks, my love, voor al jouw inspanningen om deze blog zo nauwgezet te schrijven.

    BeantwoordenVerwijderen