Inleiding


Van onze 20e VS-reis waren we van plan iets speciaal te maken en dat is uiteindelijk een reis geworden waarbij we een klein groepje gelijkgestemden, qua interesses in fotografie en bijzondere landschappen, begeleiden langs een selectie hoogtepunten uit onze vorige reizen.

Maar ook voor ons zijn er nieuwigheden bij, zoals de 2-daagse boottocht naar Reflection Canyon.
We waren sowieso van plan om daar naartoe te gaan, maar dan wel via de enige mogelijkheid die we tot nog toe kenden, namelijk via een zowat 180 km rit langs de Hole in the Rock Road en dan als toetje nog een hike van om en bij de 28 km.
Enkele weken geleden echter vernam ik van een Amerikaanse vriend dat hij er met de boot naartoe geweest was. Dat gaan wij nu ook doen. Twee dagen over Lake Powell glijden is nu niet direct een straf. We slapen bij Reflection Canyon en gaan dan via een korte, relatief gemakkelijke hike de rim op van waar we hopen op mooie foto's.
Deze tweedaagse is wel 'weather-dependent' en in geval van slecht weer zoeken we naar alternatieven.

Zoals steeds met dirt roads kunnen ook andere dagen van de route aangepast worden als de omstandigheden ons daartoe noodzaken.

Ook nu weer zullen we proberen een blog bij te houden, al zal dat door het reizen met meerdere mensen misschien niet elke dag mogelijk zijn.
Wie op de hoogte wil gehouden worden van updates, kan zich hier inschrijven. Vermits dit een nieuw webadres is, dienen ook mensen die op onze vroegere blogs ingeschreven zijn, zich hier opnieuw te registreren.

Dit zijn alvast de hikes die op de planning staan. Zoals altijd plannen we ruimschoots voldoende om dan in laatste instantie een selectie te maken.






31 maart 2017 - Brussel - New York - Las Vegas


BRU - EWR      11:00h - 13:15h    UA998      flight time: 8h35
Layover: 1h35
EWR - LAS       14:59h - 17:25h    UA2068    flight time: 5h40


--> Video's volgen later <--

Het is 7 uur als we iedereen treffen in de vertrekhal van de luchthaven van Zaventem en het is duidelijk dat men er veel zin in heeft.

Nadia heeft overigens al meteen voor bijzonder lekkere, zelfgebakken, chocoladekoekjes gezorgd.


Na een voorspoedige vlucht naar Newark waarbij we zelfs meer dan een halfuur vroeger aankomen dan het voorziene uur, verliezen we deze voorsprong al weer meteen door de grote drukte én het totaal ongeïnteresseerd personeel bij Immigrations en Douane. Nadat we de koffers in ontvangst genomen en deze opnieuw op de transportband gelegd hebben, vertrekken we perfect op tijd richting Las Vegas. Het was echter wel nog even nipt om iedereen op het vliegtuig te krijgen want ook bij de Security was het voor sommige groepsleden bijzonder lang aanschuiven (vijf van ons hadden PRE-TSA op de boarding pass en die kregen een aparte, vlottere lijn bij Security).
Het is duidelijk dat we heel wat moeite zouden gehad hebben om met ons 15 op de vlucht naar Las Vegas te geraken, mochten we niet heel wat vroeger in New York aangekomen zijn.

Ook in Vegas komen we veel vroeger aan dan voorzien en om 16:30 landen we op McCarran.

Door gebruik te maken van skip-the-counter, kunnen we rechtstreeks naar de garage gaan van Alamo.
Daar kiezen we 6 auto's uit, 3x full size en 3x midsize.
En dit is het wagenpark waarmee we de komende 2 weken op pad gaan.


Voor 5 personen van de groep wordt dit de eerste kennismaking met de VS en het is al direct een die kan tellen. Ik heb immers bewust ons eerste hotel ten noorden van The Strip geboekt, zodat er al kan geproefd worden van de glitter en glamour van Sin City.
En we doen dat al een eerste keer bij het wereldberoemde Las Vegas Sign, bij het begin van The Strip waar we een groepsfoto nemen van onze bijzonder toffe bende.


Leen en Mieke, elkaar meer dan 30 jaar niet gezien en al opnieuw de beste vriendinnen.


Voor Herbert is het de eerste keer dat hij met een auto rijdt met automatische versnellingsbak en het is dan ook geen sinecure om dat te doen tussen de vrijdagavondhectiek op The Strip. Heel veel begrip dus dat we best nog eerst wat uitleg geven vooraleer ons in dat verkeersgewoel te storten.

We zijn inmiddels zowat de klok rond aan de gang, dus waar kunnen we dan beter naartoe gaan, om ons nog een beetje wakker te houden, dan naar het oude Las Vegas, namelijk Fremont Street.
We parkeren in de Golden Nugget en vergapen ons dan nog zo'n uurtje aan de licht- en freakshow van Downtown Las Vegas.











Dolle pret met Sabine, Leen en Nathan.





Dan is het echt genoeg geweest en om 21u30 rijden we naar ons hotel voor vannacht, waar we een kwartiertje later aankomen.
Het inchecken gaat heel vlot en iedereen trekt naar de kamer. Het is toch al 23u als we het licht uitdoen, zowat 28 uur nadat we het voor in België aangezet hebben...

Midden de nacht schrikken we ineens wakker en...er blijkt zowaar een goederentrein van een paar kilometer lengte door onze kamer de denderen...althans dat is het gevoel. De waarheid is echter dat de sporen pal, maar echt pal, naast het hotel lopen.
Voor al onze reizen, en deze nog meer dan ooit, vergelijk ik talloze hotels waaruit ik dan, mede met behulp van de klantenbeoordelingen, het beste kies qua prijs/kwaliteitsverhouding. Ik had dan ook nergens, op het tijdstip van boeking, ook maar iets gelezen van die spoorweg...
In elk geval wordt dit hotel, hoe groot de kamers ook zijn, een eenmalige boeking...


Het weer: New York, regen en 5°C, Las Vegas 18°C

Overnachting in Best Western Plus North Las Vegas Inn&Suites
Aantal gereden km: 30

01 april 2017 - Las Vegas - Valley of Fire - Hurricane


--> Klik hier voor de fotoreeks op Flickr <--

--> Video's volgen later <--

Zoals gewoonlijk na een trans-Atlantische vlucht, van oost naar west, is iedereen bijzonder vroeg wakker. Maar uiteraard maalt niemand daarom want we hebben de komende weken wel iets belangrijkers te doen dan in bed te liggen...

Iets na 8 uur vertrekken we richting Walmart waar we de nodige boodschappen doen. Daarbij onder andere frigo boxen, ice packs, heel veel drank en de lunch voor vanmiddag.

We rijden niet, zoals wij anders doen, langs de Northshore Road naar Valley of Fire SP, maar wel via de I-15. De reden hiervoor is tweeledig. Ten eerste is dit de snelste weg en ten tweede willen we de mensen niet verplichten om de $20 te betalen voor de toegang tot Lake Mead National Recreation Area, waardoor de Northshore Road loopt. We gaan tijdens deze trip slechts 1 National Park bezoeken (Canyonlands NP) en daardoor is het voor de medereizigers, die niet binnen het jaar nog Nationale Parken willen bezoeken, niet interessant om de $80 te betalen voor een Annual Pass.

Wijzelf bezochten Valley of Fire SP voor het eerst in 2012. We waren er toen zo goed als alleen en we waren al meteen helemaal ondersteboven van de schoonheid van dit park. Tijdens onze volgende reizen naar het Zuidwesten probeerden we hier steevast langs te komen. En steeds werden onze bezoeken er langer.
Vandaag is het echter gewoon een eerste kennismaking voor de meeste van onze medereizigers en vermits er gevraagd werd om vandaag ook nog naar Yant Flat te gaan, kunnen we hier niet echt lang blijven.

Onze eerste stop is bij Rainbow Vista Overlook en niettegenstaande dit bij uitstek een uitzichtpunt is voor de late namiddag zijn toch al heel wat groepsleden, terecht, helemaal ondersteboven van het uitzicht.


Direct hier voorbij nemen we de afslag naar Fire Canyon/Silica Dome Overlook.



Onze eerst hike van deze vakantie is een korte naar Fire Canyon Arch. Er is geen trail en er staat ook niets aangegeven maar we waren hier al eerder en lopen er dus met de gps-coördinaten zo naartoe.

Niet echter zonder onderweg meermaals te stoppen voor foto's. Het is ook de eerste keer dat we hier de cactussen zo weelderig zien bloeien.


En met vrouwen op reis gaan levert uiteraard helemaal andere plaatjes op dan hetgeen we gewoon zijn. En laat die nagellak nu precies hetzelfde kleur hebben als de bloemen...



Bizarre rotsformaties.


Het wordt vast even wennen, maar deze vakantie gaan we zowaar foto's hebben met mensen op...


Twee van deze drie vrouwen hadden elkaar nog nooit eerder gezien, maar het is precies of iedereen elkaar al een eeuwigheid kent.







Fire Canyon Arch




Piep, Filip...


Met mijn liefste op reis gaan, betekent poseren...


En dit is "behind the scenes"...nu weten we hoe het is om achtervolgd te worden door paparazzi...


Eigenlijk kunnen we hier blijven rondlopen en mooie foto's maken. Achter elke hoek schuilt wel weer een mooie rotsformatie.




Mooi podium om wat uitleg te geven...







We rijden vervolgens helemaal tot het einde van de Mouse's Tank Road en keren daarna terug tot aan de parking voor de trail naar de Fire Wave, waar we onze eerste wereldreiziger zien, een Zwitser.


Het is inmiddels ruim na de middag geworden en we besluiten om hier eerst onze lunch te nemen.




En om wat uit te rusten...

















Na het eten beginnen we aan het betere werk voor vandaag. Wij volgen uiteraard niet de trail die iedereen neemt, richting Fire Wave. Daarvoor hebben onze medereizigers ons niet nodig en konden ze dit evengoed alleen doen. Nee, wij gaan precies aan de overkant de "wildernis" in waar helemaal geen trail is. Deze kant van de weg hebben we de voorbije jaren al meerdere keren verkend en het is er bijzonder mooi.



Het is inmiddels duidelijk dat we enkele fanatieke fotografen onder ons hebben...


En enkele tips horen er uiteraard ook bij.


Eerste doel van deze hike is de Fire Cave Arch. Deze is bijzonder moeilijk te fotograferen omwille van het grote contrast. Maar...het beste fototoestel is hier gewoon de smartphone in functie hdr.


Ook hier weer talloze fotogelegenheden en altijd handig om zeven fotomodellen mee te hebben op reis...







Thunderstorm Arch op de achtergrond.


Thunderstorm Arch


Behind the scenes met Els, die de juiste hoek zoekt...



Hier hebben we het gebied helemaal alleen voor ons groepje.






Iets verder komen we bij Crazy Hill, een rots die het best te fotograferen is in de (heel) late namiddag. Maar geldt dit niet voor de meeste plaatsen in het Zuidwesten? We kunnen uiteraard niet overal zijn bij zonsondergang en hebben vandaag dan ook gekozen voor Yant Flat.



Onze bijzonder goed meevallende groep.






Een helpende hand van Jan voor Ingrid




Net vooraleer we de straat oversteken en Pink Canyon inlopen, komen we langs Striped Rock. Nu weten we ook waar een groot sportmerk hun logo vandaan heeft.





We steken de straat over en lopen via Pink Canyon naar de Fire Wave.




Merkwaardig toch om zien hoe populair dat park ook geworden is op enkele jaren tijd. In 2012 waren we nog helemaal alleen bij de Fire Wave (er was toen ook nog geen gemarkeerde trail).






Onderweg waren alle medereizigers dermate enthousiast over Valley of Fire dat het al snel duidelijk blijkt dat we Yant Flat van de planning gaan mogen schrappen voor vandaag. Iedereen geniet immers met volle teugen van de mooie kleuren en rotsstructuren en er worden ettelijke geheugenkaartjes volgeschoten. Het zou dan ook zonde zijn om deze pret te bederven om nog snel snel naar Yant Flat te rijden. We laten dan ook met heel veel plezier alles zijn gangetje gaan en genieten eigenlijk ook mee van het veel rustiger tempo van reizen vergeleken met dit wat wij gewoon zijn.
We hebben dan ook een fantastische groep en er wordt heel wat afgelachen. En daar waar wij vroeger nooit zelf op de foto stonden en/of foto's van mensen namen, doen we nu ook daar volop aan mee.



Een onderonsje met drie van onze vrouwen die duidelijk genieten van het zonnetje...




Filip "doet de lucht aan"...door niemand anders te begrijpen dan diegenen die erbij waren. En zelfs dan was er nog een woordje "vertaling" nodig 😉.


Mieke en Leen op de terugweg naar de auto.


We blijven hier heel lang en de zon begint al goed te zakken als we opnieuw aan Rainbow Vista Overlook voorbijkomen.


Doordat Valley of Fire zo dicht bij Las Vegas ligt, is het een populaire bestemming voor het maken van huwelijksfoto's.


Op weg naar de oostelijke uitgang komen we nog langs Elephant Rock.



We moeten nog een gans stuk rijden, maar we hebben na amper één dag al zo'n vrolijke bende dat we maar niet genoeg krijgen van fotoshoots.

Onze lieftallige vrouwen.



En "behind the scenes"...


Filip en Sabine in een ongewone pose


De mannen met het wagenpark...



Peter en Jean-Paul


Smartphonefoto's van groepsleden:

Elke ochtend briefing over de nieuwe dag.


Beste vriendinnen, Leen en Mieke.


Ingrid, helemaal uit het verre Friesland gekomen om ons te vergezellen. Bijzonder lieve vrouw.


Altijd goedlachse Peter.


Mooi lijnenspel in Valley of Fire, zelfs in zwart-wit. Mieke en Leen.



Jan, onze "ouderdoms"deken...


Els, dankzij deze reis koppel vormend met....


Sabine, zou later deze reis nog haar ongelooflijke wilskracht demonstreren door de White Domes te bedwingen in niet zo'n beste gezondheidstoestand.


Herbert zit duidelijk nog op Belgisch uur, Filip heeft net de 'lucht' aangestoken waardoor de foto iets overbelicht werd...Mieke en Jan genieten mee van het zonnetje.


Fantastisch koppel, Mieke en Peter.



Onze lieftallige vrouwen, wat een toffe bende.


Doordat we de klok op de grens van Utah een uur moeten doordraaien, is het al na 21u als we bij het hotel aankomen. Iedereen is dan ook behoorlijk moe van deze eerste dag en niemand gaat zelfs nog de kamer uit om te eten. De grootste eters van de groep laten wel nog een pizza komen en eten die, met half dichtgevallen ogen, op in de kamer.

We hebben ongelooflijk genoten van deze dag en het is nu al duidelijk dat dit een superreis wordt.


Het weer: wolkeloze lucht bij 25°C

Overnachting in Quality Inn Zion, Hurricane
Aantal gereden km: 280